Strong stories

Hallo lezers!

Hier weer wat wild west taferelen vanuit Nieuw Zeeland vandaan. Alles gaat hier goed! Ik ben vooral aan het werk op dit moment. Later wil ik nog wel wat zien van het land, zeker richting het zuiden hier vandaan. Nu zaterdag 18 februari hebben we een dag vrij door het slechte weer.

De laatste 10 dagen zijn we erg druk geweest in het graan, het was droog, zon en een noord west wind zorgt voor ideale oogst omstandigheden hier. Ik schat in dat we nog 2 flinke dagen nodig hebben om rond te komen met het graan. Het nadeel is dat we soms moeten wachten of later op de dag pas beginnen ivm het weer. Dan gaan we wel tot midden nacht door. Het voordeel daarvan is dat je dan geen eten meer hoeft klaar te maken, want dan ben je van jezelf al gaar. Tegen het wachten kan ik niet zo goed tegen, het geeft een beetje onrust. Een plan B voor als we niet oogsten is er niet, dan lanter flanteren we maar wat aan. Ik ben wel een paar dagen aan het sleutelen geweest met de vader van de farm manager, Stuart, hij was hiervoor de manager. Hij is 72 jaar en werkt nog volop mee, rijd combine en daarna ligt hij weer te sleutelen onder een machine. We hadden samen nog een John Deere trekker een service beurt gegeven, kreeg tekst en uitleg en dat vond ik erg leuk om te doen! Hij komt van oorsprong uit Australie en nu ik hem een aantal weken mee maak komt de beste man ook een beetje los, zo vertelde hij dat hij met zijn vrouw naar Andre Rieu was geweest en daar erg van genoten had. Ik kan daar enorm van genieten als zo'n man zoiets verteld, heeft z'n hele leven gewerkt maar dan ook iets van zichzelf los laat, dat vind ik ook mooi en prachtig, de mensen achter zo'n farm waar ik nu werk. Af en toe maakt hij nog wel eens een geintje of komt op de proppen met sterke verhalen over Australie hoe ze vroeger duizenden hectares grond te gelijk verbrandden of farmers die gingen ploegen en nooit meer terug kwamen. Wat dat betreft bevind ik me wel op het juiste adres. De andere mensen op de farm zijn ook vriendelijk en sociaal, een tikkeltje conservatief maar dat is niet erg. Het ontbreekt alleen aan humor bij hun.

Het rooiseizoen van de spuds staat voor de deur, ik heb nog geen idee wat mijn taak dan gaat worden, er komt zoiezo nog extra hulp bij. Eigenlijk wil ik de mannen van de farm niet zomaar in de steek laten, ze bezorgen me een goede tijd en daar wil ik dan ook wel wat voor terugdoen. Ook heb ik nog de mogelijkheid later weer de lelies weer in te gaan en ik wil eigenlijk ook nog wat tijd uittrekken om het een en ander te zien, ik zet wat dingen op een rijdje nu en waarschijnlijk in een volgend verslag kan ik jullie wat meer vertellen daarover. Het hangt denk een beetje af van wat ik moet gaan doen als we piepers gaan rooien.

Veel tijd in de woning breng ik dan ook niet door, dat maakt ook niet uit. Als ik tijd heb eet er tussen de middag even en zet ik dan een bakkie koffie. Ik keek nog een keer een programma, daar was een presentator -half lang krullend haar- bij een schapen-scheerder en hij stond met zijn microfoon voor de camera. Toen hij even later weer in beeld kwam was hij opeens kaal. Het geluid stond uit maar je kon mij die vrijdagavond opvegen van het lachen!

Verder ben ik gister avond nog even in de kroeg geweest en sprak ik nog een Nederlander die had nog een verhaal. Hij had onderweg een lekke band met zijn auto en de politie stopte. Die belde de garage en hielpen zelfs met verwisselen van zijn band. In Nederland zou je een bekeuring krijgen -in zo'n situatie- concludeerde we gezamelijk. Dat is een beetje zoals het er hier verder aan toe gaat, de kiwi's lijken soms nog makker dan de Aussies waren. Kiwi's zijn wel iets meer op hun zelf, je hoort ze niet zou gauw Mate, cheers of no worries zeggen maar verder zijn ze wel vergelijkbaar met Aussies.

Ik ga voor de rest lekker in de flow mee hier en een volgend verslag verschijnt over een paar weken weer! Groetjes

Thijs